فرودگاه مهربانی
جمشید پوراحمد
فرودگاه مهربانی
با آشیانه های جادوئیش ، روی باندهایش مملو از گلهای کاغذی رنگارنگ ، یاس سلطنتی ، رز ، مریم با پرندهای قیمتی ، بهشتی که ساختگی نیست ، متعلق است به انسانهائیکه ریشه درخاک معرفت ، محبت و عشق دارند ، این جنس آدما کیمیا شدند ، اما جای خوشبختی که هنوز نسلشان منقرض نگردیده ، سالها پیش آموزگاری ساده دل و شریف رومان کوتاهی را که خود نوشته بود به بنده تقدیم نمود۰
قصه کتاب ، عشق دخترکی زیبا با یک قلاده یوز پلنگ در یکی از ییلاقهای بکر شمال ایران ، کتاب را خواندم و برایم بسیار جذاب ، نویسنده را تحسین و سوال که داستان تخیلی است و یا ۰۰۰۰۰۰۰ ؟! گفت عین واقعیت است ، اما کسی نمی پذیرد و میگویند ساختگی است ! حدود سی سال از خواندن کتاب میگذرد ، امروز در دنیا اتفاقات تلخ و شیرین و غیر ممکنی رخ میدهد و در بعضی موارد استثنائی مثل عشق و دوستی آدما با حیوانات بسیار وحشی که ابتدایی ترین تفکر آنرا می پذیرد و دلیلش دیدن و شنیدن مکرر این اتفاقات خارق العاده است ۰ حال میخواهم از شیر زنی به نقل از یک دوست قدیمی به نام گل بانو یاد کنم که پروازهای عشق و معرفتش از همان فرودگاه انجام میگیرد و باورش برای شما خوانده عزیز سخت و شاید محال ممکن ۰ سال گذشته در اصفهان کار میکردم به ویژه روزهای غم انگیز و پرماجرای اعتراضات مردمی بعد از گرانی بنزین و فرمایش طنز و تلخ رئیس جمهور که منهم خبر نداشتم !!!!! و تصاویری کم نظیر که در قاب دوربینمان جای گرفت۰
با دوست و یار قدیمی هنرمندم حسن اکلیلی در حال قدم زدن و گفتگو در میدان نقش جهان بودم ، مردی به جلو آمد و بعد از سلام و احوال پرسی با حسن اکلیلی ، گفت شنیدم ج پوراحمد در اصفهان فیلمبرداری دارد و تمنا دارم تلفن او را به من بدهید ! اکلیلی گفت نمیشود به جای تلفن خودش را بدهم !! ۰۰۰۰۰۰۰ یکی از دوستان نوجوانی من بود ( نخواسته که نامش را ببرم ) مرا در وسط میدان در آغوش کشید و اشگ شوق در چشمانش جاری ، اورا به هنرستان زیبا که در کنار زاینده رود است و محل اسکانم بود دعوت ۰۰۰۰ هنرمندست و صاحب نام ، اما دل شکسته از روزگار و فرهنگ موجود و ظلمی بزرگی که از طرف حکومت به او اعمال گشته ، موجودیتش را حتی درب تنها خانه اش را قفل زده اند ! اما سرحال بود و امیدوار ، و سخت مشغول نوشتن و ادامه زندگی فکر کردم او هم چون من ارادتمند مولاناست که بود و به همین دلیل با این همه مشکل حالش خوب است ، ولی حرفهای زیبا تری داشت ، میگفت هیچ چیز حتی حرکت مورچه ای از چشم کائنات دور نیست که منهم معتقد اساسی که نیست ، گفت درطول زندگی دستگیر بودم و یاور ، همه ایام نعمت سفره ام را تنها نخورم ، دربها که برویم بسته شد به خودم گفتم صاحب راز تنهایم نمی گذارد ، اما نه برادری ، نه خواهر ، نه فامیل و حتی یک دوست قدیمی نپرسید ( حالت چطوره مشت رحیم ! ) راستش منهم از کسی کمک و یاری نخواستم و حتی نگذاشتم کسی از حال و روزم با خبر شود و تنها پسرم میدانست که چه به روزمان آورده اند ! تا روزی یکی از دوستان خانواده ای را معرفی که فرزند هنرمند و متفاوتی داشت و در نشستی در خصوص رشته مورد علاقه اش به گفتگو نشستیم ، گل بانو مادری نمونه ، همسری ایده آل و دختری از جنس برلیان برای خانواده اش ، آشنایی من با این خانواده فقط به اندازه عرض خیابان چهارباغ ، ولی امروزش طول ارتباطی و دوستی ما با این خانواده به ویژه گل بانو به اندازه اتوبانی بی انتهاست ، گل بانو شد یاور ، حامی و معرفتش که سیطره ای بی انتها دارد۰
من گل بانو را ندیدم ، اما بیائید دست در دست هم دهیم و به افتخار وجود و حضور همه گل بانو ها از صاحب راز تشکر و نگذاریم نسلشان منقرض گردد
و برایشان آرزوی بهترینها را داشته باشیم
