خانم پوری بنایی؛ شرافت و مظلومیت انسان‌های بلوچ را هزینه دیده شدن نکنید!
جمشید پوراحمد
بازیگران ویدیویی دنیای مجازی که این روزها تعداشان از کله‌پزی‌های کل ایران هم بیشتر شده و این لشکر بی‌خاصیت، مدعی، کاسب و منتظر روزی که با وایرال شدن کلیپ‌هایشان، قد و اقبال‌شان هم بلند شود تا شاید به سرزمین تلویزیون، سینمای خانگی و یا سینما برسند(!)، حال از این سیاهی لشکرهای دور از واقعیت، انتظار و توقع نیست که معتقدند مگر شهین، مهین و صغرا چه جوری وارد سینما شدند و به سرعت با چند بادیگارد و ماشین رنتی وارد خیابان و پاساژهای معروف می شوند و چرا ما نتوانیم…!
اما خانم پوری بنایی شما که آرد خود را بیخته و الک را آویخته‌اید دیگر چرا؟!
شما از رنج و درد مردم بلوچ و بلوچستان چه می‌دانید که با چند کیف مدرسه مورد استفاده میدان تجریش به بالا، و با وام گرفتن از نام بزرگ فردین عزیز و بغل کردن نوه «دختری» آقای فردین و احساسات نشان دادن، نمایشی را به معرض دید گذاشتید؟!
خانم بنایی به گمانم از خصوصیات زندگی یکدیگر مطلع هستیم.
خانم پوری بنایی به اعتقاد بنده شما به شهر و دیار خود بروید و خدمت بشر دوستانه‌تان را همانجا ارائه فرمائید و یا به داد هنرمندان بیکار و از کار افتاده بیمار و دست خالی بشتابید؛ حتما لازم نیست مثل خانم هدیه تهرانی برای «آذر» ثریا حکمت و بقیه هنرمندان در عسرت نوعی، آپارتمان خریداری کنید…
بلوچ و بلوچستان را بسپاریم به پهلوانان واقعی میدان انسانیت، مرام، معرفت و عشق، مردانی همانند رسول خادم، علی دایی و محسن چاوشی.
خانم پوری بنایی، بلوچ یعنی نان، آب، راه، برق، گاز، سر پناه، حمام، سرویس بهداشتی، لباس، بهداشت و درمان، مدرسه و معلم نداشته و بعد لوازم‌التحریر سانتی مانتال به تعداد کادر دوربین!
در منطقه نوبندیان چابهار فرزندان این کشور غنی به دلیل نداشتن و نپوشیدن حتی دیگر نمی توانند دمپایی به پا کنند!
من نمی‌دانم بعضی از این خیرین و سلبریتی‌ها از جان این بی جانان چه می خواهند. همین چند سال پیش یکی از سلبریتی‌های برنامه‌ساز تلویزیون و در یک برنامه پربیننده تلویزیون مبلغی نجومی را جمع‌آوری و بلوچستان را آباد کردند؛ آن سلبریتی با آن پول، تنها دو وسیله بازی را در گوشه بیابانی از منطقه جازموریان نصب کرده بود!!
«علی برکت اله!»
مرا اتفاقی پیر کرد که هرگز اتفاق نیفتاد
